سوالات مصاحبه استخدام برنامه نویس اندروید همراه با جواب(قسمت پنجم)

مصاحبه استخدام برنامه نویس اندروید، یکی از مراحل مهم در فرایند استخدام است که می‌تواند برای شرکت‌ها و کارفرمایان، فرصتی برای ارزیابی توانایی‌ها و مهارت‌های فنی فرد باشد. در این مصاحبه‌ها، سوالات مختلفی در مورد مهارت‌های فنی، تجربه کاری، روش کار و غیره پرسیده می‌شود.

در این مقاله از سری مقالات برنامه نویسی اندروید اومدیم شما رو با قسمت پنجم مهم ترین سوالات مصاحبه استخدام برنامه نویس اندروید آشنا کنیم. پس با سایت ترولرن همراه باش.

“قبل از شروع مقاله، بگم که بعد از مطالعه این مطلب، از آموزش پروژه محور برنامه نویسی اندروید سایتمون یعنی دوره ژنرال اندروید غافل نشید.”

 مصاحبه استخدام برنامه نویس اندروید می‌تواند یک فرصت بسیار خوب برای نمایش مهارت‌ها و توانایی‌های فنی فرد باشد. در این مصاحبه، ممکن است سوالاتی پرسیده شود که به طور مستقیم به مهارت‌های فنی فرد و همچنین تجربه‌های کاری او ارتباط دارند. برخی از مهم‌ترین سوالات مصاحبه استخدامی برنامه نویسی اندروید عبارتند از:

1. پیام Toast در اندروید چیست؟

Toast در اندروید یکی از روش‌های نمایش اطلاعات به کاربر در مدت زمان کوتاه است. با استفاده از Toast، یک پیام کوتاه و مختصر به کاربر نمایش داده می‌شود که بعد از چند لحظه خودکاراً ناپدید می‌شود. معمولاً این پیام‌ها برای نمایش اطلاعاتی مانند پیام خطا، تأیید عملیات یا هرگونه اطلاع رسانی به کاربر استفاده می‌شوند. Toast در اندروید با استفاده از یک API ساده، قابل استفاده و سفارشی سازی است.

2. چگونه اندازه صفحات مختلف را پشتیبانی کنیم؟

برای پشتیبانی از اندازه‌های مختلف صفحات در اندروید، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

• استفاده از لی‌اوت انعطاف‌پذیر: بهترین روش برای ساخت لی‌اوت‌های ریسپانسیو، استفاده از ConstraintLayout به عنوان لی‌اوت اصلی رابط کاربری است. زیرا این لی‌اوت، ویوها را با هم تعامل داده و اندازه دهی می‌کند و شما می‌توانید آن‌ها را به راحتی جابجا کنید و به اندازه‌ی مختلف صفحات سازگار کنید.
• ساخت nine-patch با قابلیت کشیدگی: با ساخت nine-patch با قابلیت کشیدگی، می‌توانید تصاویری را ایجاد کنید که به طور خودکار با اندازه صفحه سازگار شوند و از افت کیفیت جلوگیری کنند.
• اجتناب از hardcoding اندازه لی‌اوت‌ها: برای اندازه دهی به لی‌اوت‌ها، بهتر است از wrap_content و match_parent استفاده کنید و از hardcoding اندازه‌ها خودداری کنید.
• استفاده از smallest width qualifier: با استفاده از صفت کوچکترین پهنا (smallest width qualifier)، می‌توانید برنامه‌ی خود را برای محدوده پهنای مختلف آماده کنید. برای مثال، می‌توانید یک فایل XML به نام main_activity.xml بسازید و از صفت کوچکترین پهنا برای آن استفاده کنید. با این کار، برنامه‌ی شما برای پهنای مختلف صفحات بهینه شده و بهتر عمل خواهد کرد.

3. فرق AsyncTask ها و Thread ها چیست؟

Thread ها و AsyncTask ها، دو روش مختلف برای اجرای کدهای همزمان در اندروید هستند.

Thread ها، برای اجرای کدهایی که طولانی مدت هستند و باعث کاهش پرفورمنس Thread اصلی می‌شوند، استفاده می‌شوند. با استفاده از Thread ها، می‌توانید کدهایی را در پس زمینه اجرا کنید و در صورت نیاز به ارتباط با Thread اصلی، از روش‌هایی مانند Handler استفاده کنید. با این حال، Thread ها نمی‌توانند کارهای مربوط به تنظیمات اندروید را رسیدگی کنند و از درون آن‌ها، رابط کاربری قابل تغییر نیست.

AsyncTask ها، برای اجرای کدهای کوتاه مدت استفاده می‌شوند. با استفاده از AsyncTask ها، می‌توانید کدهایی را در پس‌زمینه اجرا کنید و در عین حال، توانایی تغییر رابط کاربری را در اختیار داشته باشید. با این حال، انجام کارهای طولانی مدت توسط AsyncTask ها، می‌تواند پرفورمنس را نابود کند و برای این کارها باید از روش‌های دیگری مانند Thread ها استفاده کرد.

به طور خلاصه، Thread ها برای عملیات های طولانی مدت و AsyncTask ها برای عملیات های کوتاه مدت و با توانایی تغییر رابط کاربری استفاده می‌شوند. همچنین، برای کارهای مربوط به تنظیمات اندروید، از روش‌های دیگری مانند Handler استفاده می‌شود.

4. Android Bound Service:

یکی از سوالات مصاحبه استخدام برنامه نویس اندروید توضیح در مورد Android Bound Service است.

Bound Service در اندروید، یک نوع سرویس است که به کامپوننت‌های دیگر اجازه می‌دهد با آن متصل شوند و داده‌ها را دریافت و ارسال کنند. این سرویس، نه تنها به کامپوننت‌های در همان process متصل می‌شود، بلکه به کامپوننت‌های در process های دیگر نیز اجازه متصل شدن را می‌دهد.

برای پیاده‌سازی Bound Service در اندروید، از کلاس Service مشتق می‌شود و متد onBind را نیز باید override کرد. این متد یک آبجکت را باز می‌گرداند که IBinder را پیاده‌سازی می‌کند و از آن برای تعامل با سرویس استفاده می‌شود.

همچنین، می‌توان از کلاس Messenger برای پیاده‌سازی Bound Service استفاده کرد. این کلاس یک اینترفیس IBinder را برای تعامل کلاینت‌ها و سرویس پیاده‌سازی می‌کند. از Service Handler برای رسیدگی به درخواست‌های ورودی از طرف کلاینت‌ها استفاده می‌شود.

استفاده از Messenger به جای AIDL برای ارتباطات بین process ها، مزیت‌هایی دارد که عبارتند از: سادگی بیشتر در پیاده‌سازی، کاهش خطاها و بهبود امنیت ارتباطات.

در کل، Bound Service یک نوع سرویس در اندروید است که به کامپوننت‌های دیگر اجازه می‌دهد با آن متصل شوند و از طریق Messenger و Service Handler، تعاملات بین کلاینت‌ها و سرویس را مدیریت کنند.

5. ThreadPool چیست؟ آیا استفاده از آن بهتر از استفاده از چند Thread جداگانه است‌؟

ThreadPool در اندروید، یک مکانیزم برای مدیریت و اجرای چند عملیات به صورت همزمان است. این مکانیزم متشکل از یک task queue و چند worker thread است که توانایی اجرای چند عملیات به صورت همزمان را دارند.

در استفاده از چند Thread جداگانه، برای هر Thread باید مجموعه‌ای از منابع سیستمی را اختصاص داد و همچنین باید زمان و انرژی برای ساخت و نابودی هر Thread را صرف کرد. این موضوع می‌تواند باعث مصرف زیاد CPU شود و در نتیجه، عملکرد سیستم را کند کند.

استفاده از ThreadPool، به عنوان یک مکانیزم مدیریتی، به ما این امکان را می‌دهد که بتوانیم تعداد عملیات‌هایی که به صورت همزمان نیاز داریم را مشخص کنیم و این عملیات‌ها را به صورت خودکار در worker thread های موجود در ThreadPool اجرا کنیم. همچنین، با استفاده از ThreadPool، می‌توانیم از منابع سیستمی به بهترین شکل استفاده کنیم و از مصرف اضافی CPU جلوگیری کنیم.

بنابراین، استفاده از ThreadPool به دلیل توانایی اجرای چند عملیات به صورت همزمان و بهینه‌سازی مصرف منابع، بهتر از استفاده از چند Thread جداگانه است.

6. تفاوت Serializable و Parcelable چیست؟

در جاوا، Serializable یک interface استاندارد است که برای مدیریت و تبدیل آبجکت‌هایی به جریانی از بایت‌ها به کار می‌رود تا بتوان آن‌ها را در حافظه یا در فایل‌هایی ذخیره کرد و در زمان‌های دیگر بازیابی کرد. اما، استفاده از Serializable برای ذخیره‌سازی آبجکت‌ها می‌تواند کارآیی و عملکرد سیستم را کاهش دهد، زیرا این روش از reflection استفاده می‌کند و می‌تواند منجر به ایجاد چندین آبجکت موقت و همچنین مشکلات garbage collection شود.

در اندروید، به دلیل این مشکلات، از Parcelable برای مدیریت تبدیل آبجکت‌ها به جریانی از بایت‌ها استفاده می‌شود. Parcelable نیز یک interface است که مختص اندروید است و برای پیاده‌سازی آن، باید برخی از متدهای آن را override کرد. برای مثال، برای ذخیره و بازیابی داده‌ها، از متد‌های writeToParcel و createFromParcel استفاده می‌شود.

تفاوت اصلی بین Serializable و Parcelable در عملکرد و کارآیی آن‌ها است. با استفاده از Parcelable، می‌توان عملیات تبدیل آبجکت به جریانی از بایت‌ها را بهبود بخشید و بهینه‌تر کرد. همچنین، در Parcelable از reflection استفاده نمی‌شود و این موضوع می‌تواند منجر به افزایش کارایی و عملکرد سیستم شود.

در خلاصه، Parcelable یک interface مختص اندروید است که برای تبدیل آبجکت‌ها به جریانی از بایت‌ها بهینه‌تر از Serializable عمل می‌کند.

7. تفاوت Activity و Service چیست؟

در اندروید، Activity و Service دو نوع اصلی کامپوننت هستند که برای ایجاد برنامه‌های اندرویدی استفاده می‌شوند.

Activity به عنوان یکی از اصلی‌ترین کامپوننت‌ها در اندروید، معمولاً به عنوان نگهدارنده یا پنجره ای برای رابط کاربری استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، هنگامی که شما یک برنامه اندرویدی را اجرا می‌کنید، Activity اولیه‌ای که باز می‌شود معمولاً صفحه‌ای است که به شما اجازه می‌دهد با برنامه تعامل کنید. Activity ها معمولاً برای نمایش اطلاعات به کاربر، انجام عملیات مشخص یا ارائه سرویس‌های خاصی به کاربر استفاده می‌شوند.

Service یک کامپوننت دیگر در اندروید است که به‌صورت پیش‌فرض در پس‌زمینه اجرا می‌شود و رابط کاربری ندارد. به‌عنوان مثال، یک سرویس می‌تواند برای اجرای یک عملیات مشخص وقتی که برنامه در حالت پس‌زمینه استفاده می‌شود، به‌کار گرفته شود. همچنین، یک سرویس می‌تواند برای انجام عملیاتی مانند دانلود فایل‌ها، پخش موسیقی یا اجرای تسک‌هایی در پس‌زمینه استفاده شود. در کل، Service برای اجرای عملیات‌هایی که نیاز به پس‌زمینه دارند و رابط کاربری ندارند، استفاده می‌شود.

به‌طور خلاصه، تفاوت اصلی بین Activity و Service در این است که Activity برای نمایش اطلاعات به کاربر و انجام عملیاتی که نیاز به رابط کاربری دارند، استفاده می‌شود، در حالی که Service برای اجرای عملیات‌هایی که نیاز به پس‌زمینه دارند و رابط کاربری ندارند، استفاده می‌شود.

8. چگونه رابط کاربری یک اکتیویتی را از سرویسی در پس زمینه تغییر دهیم؟

برای تغییر رابط کاربری یک اکتیویتی از سوی یک سرویس در پس‌زمینه، می‌توانید از روش‌های مختلفی استفاده کنید. یکی از روش‌های معمول برای این کار استفاده از Broadcast Receiver ها است.

برای استفاده از این روش، باید یک LocalBroadcastReceiver در اکتیویتی ایجاد کنید. سپس هنگامی که می‌خواهید تغییری در رابط کاربری ایجاد کنید، یک broadcast همراه با داده‌های مورد نیاز را با استفاده از یک intent از سرویس ارسال کنید. در این حالت، اگر اکتیویتی در حالت فعال (foreground) باشد، رابط کاربری آن به صورت خودکار تغییر خواهد کرد.

باید توجه داشت که برای جلوگیری از نشت حافظه، باید Broadcast Receiver را در متد onDestroy اکتیویتی نابود کنید.

همچنین، می‌توانید از Handler ها برای انتقال اطلاعات استفاده کنید. در این حالت، سرویس می‌تواند پیام‌هایی را با استفاده از Handler به اکتیویتی بفرستد تا رابط کاربری آن تغییر کند.

در کل، برای تغییر رابط کاربری یک اکتیویتی از سوی یک سرویس در پس‌زمینه، می‌توانید از روش‌های مختلفی استفاده کنید. استفاده از Broadcast Receiver و Handler ها دویی از روش‌های معمول است که می‌توانید به کار ببرید.

اگر میخوای با سوالای بیشتری آشنا بشی قسمت ششم مقاله رو از دست نده…

و همچنین ممنون میشم از طریق ستاره‌های این پایین به این مقاله امتیاز بدی و اگه هر سوالی داشتی توی قسمت دیدگاه بپرس و قطعا بهت پاسخ میدیم.