در این مقاله از سری مقالات برنامه نویسی اندروید اومدیم شما رو با قسمت چهارم مهم ترین سوالات مصاحبه استخدامی برنامه نویس اندروید آشنا کنیم. پس با سایت ترولرن همراه باش.
“قبل از شروع مقاله، بگم که بعد از مطالعه این مطلب، از آموزش پروژه محور برنامه نویسی اندروید سایتمون یعنی دوره ژنرال اندروید غافل نشید.”
مصاحبه استخدامی برنامه نویس اندروید میتواند یک فرصت بسیار خوب برای نمایش مهارتها و تواناییهای فنی فرد باشد. در این مصاحبه، ممکن است سوالاتی پرسیده شود که به طور مستقیم به مهارتهای فنی فرد و همچنین تجربههای کاری او ارتباط دارند. برخی از مهمترین سوالات مصاحبه استخدامی برنامه نویسی اندروید عبارتند از:
در واقع، Dialog و DialogFragment هر دو برای نمایش پنجره هایی با اطلاعات ورودی به کاربر استفاده میشوند. اما تفاوت اصلی بین این دو در روش نمایش آنها است.
Dialog یک کلاس است که مستقیماً به Activity وابسته است و در همان محدوده فعالیت قرار میگیرد. به عبارت دیگر، اگر Activity موردنظر بسته شود، Dialog نیز بسته خواهد شد. همچنین، اگر Activity موردنظر برای چرخش صفحه بین عمودی و افقی تغییر کند، Dialog نیز باید مجدداً نمایش داده شود.
DialogFragment، به عنوان یک Fragment، به Activity وابستگی کمتری دارد و میتوان آن را به صورت مستقل از Activity نمایش داد. با استفاده از DialogFragment، میتوانید Dialog را در یک Fragment جداگانه و مستقل از Activity نمایش دهید. بنابراین، اگر Activity بسته شود، DialogFragment همچنان باز خواهد ماند و میتواند در صورت نیاز دوباره نمایش داده شود. همچنین، DialogFragment به صورت خودکار به تغییرات تنظیماتی برای نمایش دیالوگ شناور در حالت عمودی و افقی واکنش نشان میدهد.
به طور کلی، استفاده از DialogFragment به دلیل وابستگی کمتر به Activity و سازگاری بیشتر با تغییرات تنظیماتی، توصیه میشود.
به طور کلی، تفاوت بین margin و padding این است که padding فضای داخلی یک المان را افزایش میدهد، در حالی که margin فضای بیرونی آن را افزایش میدهد.
Padding به عنوان فضایی که در داخل یک المان و بین محتوای آن و مرزهای آن قرار میگیرد، تعریف میشود. به عنوان مثال، اگر دکمهای را با padding ۱۰dp ایجاد کنید، فاصله ۱۰dp بین محتوای دکمه و مرزهای آن وجود خواهد داشت.
Margin به عنوان فضایی که بین یک المان و المانهای دیگر در لایههای بالاتر قرار میگیرد، تعریف میشود. به عنوان مثال، اگر یک دکمه را با margin ۱۰dp ایجاد کنید، فاصله ۱۰dp بین دکمه و المانهای اطراف آن وجود خواهد داشت.
برای افزایش فضای داخلی یک المان، از Padding استفاده کنید، و برای افزایش فضای بیرونی المان، از Margin استفاده کنید. با استفاده از Padding، میتوانید فاصله بین محتوا و مرزهای المان را تنظیم کنید، و با استفاده از Margin، میتوانید فاصله بین المان و المانهای دیگر در لایههای بالاتر را تنظیم کنید.
در واقع، ViewGroup ها به عنوان یک container برای نگهداری View ها و بخش های دیگر رابط کاربری در اندروید استفاده میشوند. همانطور که گفته شد، ViewGroup ها یک نگهدارنده برای View ها هستند و به عنوان یک container برای محتوای داخلی خود عمل میکنند.
از ViewGroup ها به عنوان نگهدارندههای مختلفی برای View ها استفاده میشود، از جمله LinearLayout، RelativeLayout، FrameLayout و ConstraintLayout. هرکدام از این ViewGroup ها، قابلیت های مختلفی را برای نمایش View ها و دیگر المانهای رابط کاربری در اختیار قرار میدهند.
یکی از تفاوتهای اصلی بین ViewGroup و View، این است که ViewGroup ها یک container برای نگهداری View ها هستند، در حالی که View ها خود المانهای رابط کاربری هستند که درون ViewGroup ها قرار میگیرند. بنابراین، ViewGroup ها قابلیت هایی را برای مدیریت و طراحی دقیق تر رابط کاربری در اختیار قرار میدهند.
از دیگر ویژگیهای ViewGroup ها، میتوان به قابلیت تعیین چیدمان و ترتیب نمایش المانها درون آن اشاره کرد. برای مثال، LinearLayout به شما اجازه میدهد المانها را در یک ردیف یا ستون مرتب کنید، در حالی که RelativeLayout به شما اجازه میدهد المانها را در قالب یک نسبت و ترتیب مشخص قرار دهید.
به طور کلی، ViewGroup ها به عنوان نگهدارندههایی برای View ها و بخش های دیگر رابط کاربری استفاده میشوند و قابلیتهای مختلفی را برای طراحی و مدیریت دقیق تر رابط کاربری در اختیار قرار میدهند.
فایل تصویری .png ساده و nine-patch، دو نوع فرمت تصویری در اندروید هستند که با هدف استفاده در رابط کاربری طراحی شدهاند. این دو فرمت تصویری از لحاظ استفاده و قابلیتها با هم تفاوت دارند.
فایل تصویری .png ساده، یک تصویر ثابت با اندازه ثابت است که به عنوان پسزمینه، آیکون، یا تصویر دیگر در رابط کاربری استفاده میشود. این نوع تصویر، قابلیت تغییر اندازه و شکل ندارد و به عنوان یک تصویر ثابت در رابط کاربری استفاده میشود.
نوع دیگر فرمت تصویری، nine-patch است که به عنوان یک بیتمپ استفاده میشود. در nine-patch، تصویر به ۹ بخش تقسیم میشود. چهار گوشه تصویر ثابت هستند و نمیتوانند تغییر اندازه دهند. یک قسمت در وسط تصویر به طور افقی و عمودی تغییر اندازه میشود. همچنین، چهار قسمت در اضلاع وسط نیز در راستای یک محور تغییر اندازه میکنند. با استفاده از nine-patch، میتوانید تصاویری با اندازه و شکل مختلف را طراحی کنید که در رابط کاربری اندازه تصویر به طور دینامیک تغییر کند.
از nine-patch برای طراحی پسزمینه، آیکون، دکمه، و دیگر المانهای رابط کاربری استفاده میشود. با استفاده از nine-patch، میتوانید تصاویری با اندازه و شکل مختلف طراحی کنید که در اندازهها و شکلهای مختلف در رابط کاربری استفاده شوند.
LinearLayout و RelativeLayout دو نوع Layout در اندروید هستند که برای طراحی و نمایش المانهای رابط کاربری در اختیار قرار میدهند.
LinearLayout، المانها را در یک خط و در یک راستا به صورت عمودی یا افقی مرتب میکند. با استفاده از LinearLayout، میتوانید المانهای رابط کاربری را در یک خط قرار دهید و آنها را به صورت عمودی یا افقی مرتب کنید.
RelativeLayout، المانها را بر اساس ارتباطشان با والد یا با دیگر المانها مرتب میکند. با استفاده از RelativeLayout، میتوانید المانهای رابط کاربری را بر اساس ارتباطشان با المانهای دیگر مرتب کنید. به عنوان مثال، میتوانید المانی را در بالای یک المان دیگر قرار دهید یا المانها را به صورت عمودی یا افقی به هم مرتب کنید.
بنابراین، تفاوت اصلی بین LinearLayout و RelativeLayout در نحوه مرتبسازی المانهاست. در LinearLayout، المانها در یک راستا مرتب میشوند، در حالی که در RelativeLayout، المانها بر اساس ارتباطشان با دیگر المانها مرتب میشوند. هر دو Layout قابلیتهای مختلفی را برای طراحی دقیق تر رابط کاربری در اختیار قرار میدهند و بسته به نیاز و مورد استفاده، ممکن است یکی از آنها برای طراحی رابط کاربری بهتر انتخاب شود.
ConstraintLayout یکی از Layout های موجود در اندروید است که با استفاده از آن، میتوانید Layout های پیچیده و سلسله مراتبی را به راحتی و با انعطاف پذیری بیشتری پیاده سازی کنید. این Layout شباهت بسیاری به RelativeLayout دارد با این تفاوت که در آن، ویو ها با استفاده از ارتباطشان با یکدیگر و مادربزرگ (والد) آنها، طراحی میشوند.
استفاده از ConstraintLayout در طراحی رابط کاربری، انعطاف پذیری بیشتری را برای شما به ارمغان میآورد. میتوانید ویو ها را به صورت افقی و عمودی مرتب کنید و ارتباطشان با یکدیگر را تعیین کنید. از طریق ارتباط دادن ویو ها با یکدیگر، میتوانید آنها را به صورت مرتب و با فضای مناسب در لایههای مختلف Layout قرار دهید.
یکی دیگر از ویژگیهای ConstraintLayout، امکان استفاده از ویژگیهای Margin و Padding است. با استفاده از این ویژگیها، میتوانید فضای مورد نیاز برای ویو ها را تعیین کنید و آنها را به صورت دقیق در Layout قرار دهید.
همچنین، کار با ConstraintLayout در اندروید استودیو بسیار سادهتر از RelativeLayout است. شما میتوانید با استفاده از ادیتور اندروید استودیو و بدون نیاز به کدنویسی، Layout های پیچیده را طراحی کنید. به علاوه، ConstraintLayout در اندروید ۳ به بعد به طور پیش فرض در اندروید استودیو قرار دارد و میتوانید با استفاده از آن، Layout های مدرن و پویا را طراحی کنید.
FrameLayout یکی از Layout های موجود در اندروید است که به گونهای طراحی شده که تنها یک شئ را در خود نگه دارد. به همین دلیل، این Layout گزینه خوبی برای مواقعی است که شما نیاز به نمایش یک ویو دارید.
اگرچه میتوانید چندین ویو را به صورت متوالی به FrameLayout اضافه کنید، اما آنها را به صورت پشتهای و بر روی هم نمایش خواهد داد. به همین دلیل، برای زمانی که نیاز به روی هم گذاری ویو ها دارید، این Layout گزینه مناسبی نیست.
به طور کلی، FrameLayout برای مواقعی که به نمایش یک ویو نیاز دارید و این ویو قرار است در بالای صفحه یا در پایین صفحه و یا در دیگر قسمتهایی از صفحه نمایش قرار گیرد، مناسب است. همچنین، اگر نیاز به چیدمان ویو هایی با پوشش متفاوت دارید و میخواهید آنها را به صورت روی هم قرار دهید، میتوانید از FrameLayout استفاده کنید.
در کل، برای انتخاب Layout مناسب، باید به نیازهای خاص خود توجه کنید و براساس آنها، Layout مناسب را انتخاب کنید.
Adapter ها در اندروید، یکی از اجزای اصلی و مهم برنامهنویسی موبایل هستند. وظیفه اصلی آنها، تبدیل دادههایی که از منابع دادهای مثل دیتابیس، فایل یا شبکه دریافت میشوند، به View هایی مانند TextView، ImageView، Checkbox و دیگر ویجتها است که در یک AdapterView نمایش داده میشوند. AdapterView ها مانند ListView و RecyclerView این امکان را به ما میدهند تا دادههای ما را به صورت لیست یا گرید نمایش دهیم.
Adapter ها در اندروید، تعیین کننده نحوه نمایش دادهها در AdapterView ها هستند. به عنوان مثال، اگر شما میخواهید یک لیست از دادههایی مثل نام کاربران را در یک ListView نمایش دهید، باید یک Adapter برای تبدیل دادههای خود به یک View پیادهسازی کنید. سپس این Adapter را به ListView خود اختصاص دهید تا دادههای شما در آن نمایش داده شود.
در کل، Adapter ها از مکانیزمهای بسیار قدرتمند در اندروید هستند و به ما امکان نمایش دادههای مختلف و در قالبهای مختلف در AdapterView ها را میدهند. همچنین، این اجزا به ما امکان پویایی و فعالیت در زمینه بارگذاری دادهها و نمایش آنها به صورت بهینه و با سرعت بالا را میدهند.
اگر میخوای با سوالای بیشتری آشنا بشی قسمت پنجم مقاله رو از دست نده…
و همچنین ممنون میشم از طریق ستارههای این پایین به این مقاله امتیاز بدی و اگه هر سوالی داشتی توی قسمت دیدگاه بپرس و قطعا بهت پاسخ میدیم.
دوره آموزشی کاتلین پیشرفته میتواند مهارتهای شما را با بهرهگیری از ابزارها و فناوریهای مدرن…
مزیتهای کاتلین نسبت به سایر زبانهای برنامه نویسی اندروید این است که سایر زبانها، از…
بهینهسازی عملکرد اپلیکیشنهای اندروید یکی از مهمترین فاکتورهایی است که برای کاربران در دنیای امروز…
مصاحبهی استخدامی کاتلین یک فرصت برای ارزیابی مهارتها و تواناییهای یک برنامهنویس در توسعه اپلیکیشنهای…
مصاحبه استخدام زبان کاتلین یک فرصت برای ارزیابی مهارتها و تواناییهای یک برنامهنویس در توسعه…
مصاحبه استخدام کاتلین یک فرصت برای ارزیابی مهارتها و تواناییهای یک برنامهنویس در توسعه اپلیکیشنهای…
View Comments