سوالات مصاحبه استخدامی کاتلین همراه با جواب(قسمت اول)

مصاحبه استخدامی کاتلین یک فرصت برای ارزیابی مهارت‌ها و توانایی‌های یک برنامه‌نویس در توسعه اپلیکیشن‌های اندروید است. در مصاحبه‌ها، علاوه بر آشنایی با زبان Kotlin و ویژگی‌های آن، ممکن است سوالاتی درباره مفاهیم برنامه نویسی اندروید با زبان کاتلین مطرح شود. در این مقاله به برخی از این سوالات میپردازیم.

“ما را در اینستاگرام دنبال کنید”

در این مقاله از سری مقالات برنامه نویسی اندروید می خواهیم شما را با چند تا از مهم ترین سوالاتی که ممکن است در روز مصاحبه استخدامی کاتلین از شما پرسیده شود آشنا کنیم. پس با سایت ترولرن همراه باش.

“قبل از شروع مقاله، بگم که بعد از مطالعه این مطلب، از آموزش پروژه محور برنامه نویسی اندروید سایتمون یعنی دوره ژنرال اندروید غافل نشید.”

توی اون دوره 0 تا 100 کاتلین رو براتون شرح دادیم و دوتا پروژه خیلی خفن رو باهاش انجام دادیم.

1. Kotlin چیست؟ تفاوت‌های اصلی Kotlin با Java چیست؟

Kotlin زبان برنامه‌نویسی یکپارچه‌ای است که بر روی محیط اجرای جاوا (JVM) و بستر اندروید قابل اجرا است. این زبان توسعه داده شده توسط شرکت JetBrains و در سال 2011 معرفی شد. Kotlin از طریق ترجمه به بایت‌کد جاوا به طور مستقیم با کدهای جاوا تعامل می‌کند و به عنوان یک جایگزین مدرن برای جاوا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تفاوت‌های اصلی بین Kotlin و Java عبارتند از:

• سادگی و خوانایی بیشتر

Kotlin با ارائه دستورات کوتاه‌تر و ساختارهایی که قابل فهم‌تر هستند، برنامه‌نویسی را ساده‌تر می‌کند. این زبان از ویژگی‌هایی مانند تایپ‌ها و توابع انتزاعی (extension functions) استفاده می‌کند که کد را خواناتر و کمتر وابسته به پارادایم برنامه‌نویسی می‌کند.

• Null Safety

Kotlin برای جلوگیری از خطاهای Null Pointer Exception از سیستمی به نام Null Safety پشتیبانی می‌کند. در Kotlin، تفاوتی بین متغیرهای Nullable و Non-nullable وجود دارد، که این امکان را به برنامه‌نویس می‌دهد از خطاهای مربوط به مقادیر null جلوگیری کند.

• تعامل با جاوا

Kotlin به طور مستقیم با کدهای جاوا تعامل می‌کند و از کتابخانه‌ها و ابزارهای موجود در جاوا بهره می‌برد. به علاوه، کد جاوا قابل ترجمه به Kotlin است، به طوری که توسعه‌دهندگان می‌توانند به تدریج از جاوا به Kotlin مهاجرت کنند.

• خصوصیات فانکشنال

Kotlin ویژگی‌های فانکشنال را نیز پشتیبانی می‌کند. این شامل توابع انتزاعی (extension functions)، توابع بالارده (higher-order functions)، تعریف بسته‌ها (lambdas) و پشتیبانی از جمله‌بندی (pattern matching) است. این ویژگی‌ها به برنامه‌نویس امکان می‌دهند کد کمتری بنویسد و از قابلیت‌های بیشتری برخوردار شود.

• برنامه‌نویسی اندروید

Kotlin به عنوان زبان رسمی برای توسعه برنامه‌های اندروید توسط Google پذیرفته شده است. این به برنامه‌نویسان اندروید اجازه می‌دهد از قدرت و امکانات Kotlin در توسعه برنامه‌هایاندروید استفاده کنند و کد قابل استفاده میان جاوا و Kotlin را به اشتراک بگذارند.

• پشتیبانی از Coroutines

Kotlin از مفهوم Coroutines برای برنامه‌نویسی همروند استفاده می‌کند. Coroutines به برنامه‌نویس اجازه می‌دهد کدهای همروند را به روشی ساده‌تر و خواناتری ایجاد کند و مدیریت همروندی را آسان‌تر کند.

در کل، Kotlin یک زبان مدرن، قدرتمند و ساده برای توسعه برنامه‌های جاوا و اندروید است که با امکاناتی مانند Null Safety و ویژگی‌های فانکشنال، تجربه برنامه‌نویسی را بهبود می‌بخشد.

2. Kotlin کدام ویژگی‌های زبان را به طور خاص برای توسعه برنامه‌های اندروید دارد؟

• Null Safe

Kotlin با سیستم Null Safety خود، از خطاهای Null Pointer Exception جلوگیری می‌کند. این به برنامه‌نویس اجازه می‌دهد تا برنامه‌هایی را بدون نگرانی از مقادیر `null` توسعه دهد و کدی امن‌تر و بدون خطا بنویسد.

• تعامل با جاوا

Kotlin به طور مستقیم با کد جاوا تعامل می‌کند. این به برنامه‌نویسان اندروید امکان می‌دهد تا از کتابخانه‌ها و ابزارهای موجود در جاوا بهره ببرند و بدون مشکل از کدهای جاوا استفاده کنند. همچنین، Kotlin به برنامه‌نویسان امکان مهاجرت تدریجی از جاوا به Kotlin را می‌دهد.

• سینتکس ساده و خوانا

Kotlin به طور کلی سینتکسی ساده و خوانا دارد. این باعث می‌شود کدنویسی آسان‌تر شود و برنامه‌نویسان بتوانند به راحتی کدهای قابل فهم و قابل نگهداری بنویسند.

•  توابع انتزاعی و الگوهای فانکشنال

Kotlin از توابع انتزاعی و الگوهای فانکشنال پشتیبانی می‌کند. این ویژگی‌ها به برنامه‌نویسان امکان می‌دهند کدهای کوتاهتر، خواناتر و قابل تست‌تر بنویسند. همچنین، تابع‌ها را می‌توان به عنوان پارامترها و بازگشتی‌ها معرفی کرد که باعث افزایش قابلیت توسعه و نگهداری کد می‌شود.

• همروندی و Coroutine

 Kotlin برای برنامه‌نویسی همروند از مفهوم Coroutines استفاده می‌کند. این ویژگی به برنامه‌نویس امکان می‌دهد کدهای همروند را به روشی ساده‌تر و خواناتر ایجاد کند و مدیریت همروندی را آسان‌تر کند. این ویژگی بسیار مفید است زیرا برنامه‌نویسان می‌توانند بدون نیاز به نوشتن کدهای پیچیده همروندی، کدهای موثرتری را ایجاد کنند.

• پشتیبانی Google

Kotlin به عنوان زبان رسمی برای توسعه برنامه‌های اندروید توسط Google پذیرفته شده است. این به معنی این است که Google از Kotlin حمایت می‌کند و به برنامه‌نویسان اندروید امکان می‌دهد از قدرت و امکانات این زبان استفاده کنند و به آخرین تحولات و بهبودهای آن دسترسی داشته باشند.

این ویژگی‌ها باعث می‌شوند Kotlin یک زبان مناسب برای توسعه برنامه‌های اندروید باشد و به برنامه‌نویسان امکان می‌دهد کدهای کمتری بنویسند، کدهای امن‌تری داشته باشند و به صورت کلی فرآیند توسعه را سریع‌تر و آسان‌تر کنند.

3. همگام‌سازی ترد (Thread) در Kotlin چگونه انجام می‌شود؟

یکی از سوالات مصاحبه استخدامی کاتلین در مورد همگام‌سازی تردهاست. در Kotlin، همگام‌سازی تردها (Thread synchronization) به عنوان یکی از ویژگی‌های زبان و بستر اجرایی موجود است. این ویژگی‌ها برای مدیریت همروندی و اشتراک منابع بین تردها استفاده می‌شوند. در زیر توضیح مختصری از روش‌ همگام‌سازی تردها در Kotlin آورده شده است:

• همگام‌سازی با استفاده از Coroutines

Kotlin از Coroutines برای همگام‌سازی تردها و مدیریت همروندی استفاده می‌کند. Coroutines به برنامه‌نویسان امکان می‌دهند کدهای همروند را به صورت ساده‌تر و خواناتر نوشته و همگام‌سازی تردها را به صورت غیرمستقیم انجام دهند. با استفاده از کلیدواژه suspend در تعریف تابع‌ها، می‌توانید توابع همروند را به صورت ساده‌تری بنویسید و با استفاده از توابع همگام‌سازی مانند withContext و async مدیریت همروندی را آسان‌تر کنید.

Kotlin ابزارها و کتابخانه‌های فراوانی برای همگام‌سازی تردها و مدیریت همروندی در اختیار برنامه‌نویسان قرار می‌دهد تا توسعه برنامه‌های همروند را ساده‌تر و ایمن‌تر کند.

4. برای انجام عملیات ناهمگام در Kotlin از چه روش‌هایی استفاده می‌شود؟

در Kotlin، برای انجام عملیات ناهمگام (Asynchronous operations)، می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

• Coroutines

Coroutines در Kotlin به طور پیش فرض امکان انجام عملیات ناهمگام را فراهم می‌کنند. با استفاده از کلیدواژه suspend در تعریف تابع‌ها، می‌توانید توابع ناهمگام را به صورت ساده‌تری بنویسید. درون Coroutines، می‌توانید از توابع همگام‌سازی مانند async و await برای ایجاد عملیات ناهمگام و دریافت نتایج آن‌ها استفاده کنید. همچنین با استفاده از launch می‌توانید عملیات‌های ناهمگام را بدون نیاز به دریافت نتیجه اجرا کنید.

• Callbacks

استفاده از روش Callback یک روش سنتی برای انجام عملیات ناهمگام است. شما می‌توانید یک تابع را به عنوان پارامتر به تابع اصلی ارسال کنید و در نهایت، درون تابع ناهمگام، نتیجه را به عنوان پارامتر به تابع Callback ارسال کنید. تابع Callback سپس به عنوان پاسخ برای اتمام عملیات ناهمگام فراخوانی می‌شود.

• Flow

Flow یک کتابخانه معرفی شده در Kotlin است که برای مدیریت داده‌های ناهمگام و متمرکز بر روی جریان (stream) مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استفاده از Flow می‌توانید جریانی از داده‌ها را تولید کنید و دریافت کنید و برروی آن‌ها عملیات ناهمگام انجام دهید. Flow مفید برای مواردی است که نیاز به پردازش ناهمگام داده‌های پیاپی با استفاده از جریان دارید.

این تنها چند روش از روش‌های انجام عملیات ناهمگام در Kotlin هستند. هر یک از این روش‌ها برایانجام عملیات ناهمگام در Kotlin کاربردهای خاص خود را دارند و برنامه‌نویس باید با توجه به نیازهای خود، روش مناسب را انتخاب کند.

5. تفاوت بین “val” و “var” در Kotlin چیست؟

یکی دیگر از سوالات مصاحبه استخدامی کاتلین تفاوت دو کلمه کلیدی “val” و “var” است. در Kotlin، دو کلمه کلیدی “val” و “var” برای تعریف متغیرها استفاده می‌شوند. تفاوت اصلی بین این دو کلمه کلیدی در مورد قابلیت تغییردادن مقدار متغیرها (mutability) است. در زیر تفاوت بین “val” و “var” در Kotlin را توضیح می‌دهم:

• val

کلمه کلیدی “val” برای تعریف متغیرهایی استفاده می‌شود که مقدار آن‌ها در زمان اعلان مشخص می‌شود و قابل تغییر نیستند. به عبارت دیگر، متغیرهایی که با “val” تعریف می‌شوند، مقدار آن‌ها فقط یکبار می‌تواند اعلام شود و پس از آن نمی‌توان مقدار آن‌ها را تغییر داد. متغیرهای “val” معمولاً به عنوان ثابت‌ها (constants) و مقادیر ثابت استفاده می‌شوند.

مثال:

val pi = 3.14
val name = "John"

• var

کلمه کلیدی “var” برای تعریف متغیرهایی استفاده می‌شود که مقدار آن‌ها در زمان اعلان مشخص می‌شود اما مقدار آن‌ها بعداً تغییر کردند. با استفاده از “var” می‌توانید متغیرهایی تعریف کنید که مقدار آن‌ها در طول اجرای برنامه تغییر کند.

مثال:

var age = 25
var balance = 100.0

به طور خلاصه، “val” برای تعریف متغیرهای ثابت و “var” برای تعریف متغیرهایی که قابل تغییر هستند استفاده می‌شوند. در هر دو مورد، نوع داده متغیر باید در زمان تعریف مشخص شود و می‌تواند به صورت ضمنی (implicitly) از نوع داده استنتاج شود.

اگر میخوای با سوالای بیشتری در خصوص مصاحبه استخدامی کاتلین آشنا بشی قسمت دوم مقاله رو از دست نده…

و همچنین ممنون میشم از طریق ستاره‌های این پایین به این مقاله امتیاز بدی و اگه هر سوالی داشتی توی قسمت دیدگاه بپرس و قطعا بهت پاسخ میدیم.