سوالات مصاحبه استخدام زبان کاتلین همراه با جواب(قسمت سوم)

مصاحبه استخدام زبان کاتلین یک فرصت برای ارزیابی مهارت‌ها و توانایی‌های یک برنامه‌نویس در توسعه اپلیکیشن‌های اندروید است. در مصاحبه‌ها، علاوه بر آشنایی با زبان Kotlin و ویژگی‌های آن، ممکن است سوالاتی درباره مفاهیم برنامه نویسی اندروید با زبان کاتلین مطرح شود. در این مقاله به برخی از این سوالات میپردازیم.

“ما را در اینستاگرام دنبال کنید”

در این مقاله از سری مقالات برنامه نویسی اندروید می خواهیم شما را با چند تا از مهم ترین سوالاتی که ممکن است در روز مصاحبه استخدام زبان کاتلین از شما پرسیده شود آشنا کنیم. پس با سایت ترولرن همراه باش.

“قبل از شروع مقاله، بگم که بعد از مطالعه این مطلب، از آموزش پروژه محور برنامه نویسی اندروید سایتمون یعنی دوره ژنرال اندروید غافل نشید.”

توی اون دوره 0 تا 100 کاتلین رو براتون شرح دادیم و دوتا پروژه خیلی خفن رو باهاش انجام دادیم.

1. extention function در کاتلین چیست و به چه دردی میخورد؟

در زبان برنامه‌نویسی کاتلین، اکستنشن‌ها یک ویژگی قدرتمند هستند که به شما این امکان را می‌دهند تا به کلاس‌های موجود در کد، متدهای جدید اضافه کنید بدون این که بخواهید آن کلاس را ارث‌بری کنید یا متدها را در آن تعریف کنید. این امکان به برنامه‌نویسان این امکان را می‌دهد که به راحتی و بدون تغییر در کد اصلی، عملکردهای جدید به کلاس‌ها اضافه کنند.
استفاده از اکستنشن‌ها به شما این امکان را می‌دهد که کد خود را خواناتر و تمیزتر کنید و از تکرار کد جلوگیری کنید. به طور مثال، اگر یک ویژگی خاص را برای تمام کلاس‌های یک پروژه یا کتابخانه اضافه کرده‌اید، اکستنشن‌ها به شما این امکان را می‌دهند که آن ویژگی را یکبار تعریف کنید و بر روی همه کلاس‌ها اعمال کنید.
برای تعریف یک اکستنشن در کاتلین، از کلیدواژه fun و نام متد مورد نظر به همراه یک رفرنس به نوع داده‌ای مورد نظر استفاده می‌شود.

به عنوان مثال:

// تعریف یک اکستنشن برای کلاس String به نام printCustomfun 
String.printCustom() {  
  println("Custom Extension: $this")
}
fun main() { 
  val myString = "Hello, World!"
    // فراخوانی متد اکستنشن بر روی یک نمونه از کلاس String  
  myString.printCustom()
}

در این مثال، متد printCustom به کلاس String اضافه شده است و شما می‌توانید این متد را بر روی هر نمونه از کلاس String فراخوانی کنید.

2. تفاوت Unit , Any , Nothing در کاتلین با مثال.

یکی از سوالات مصاحبه استخدام زبان کاتلین در مورد تفاوت Unit , Any , Nothing در کاتلین است.

Unit، Any، و Nothing سه نوع اصلی هستند که هرکدام ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند. در زیر توضیحات هرکدام به همراه مثال آورده شده‌اند:

• Unit

Unit نوع بازگشتی برخی از توابع در کاتلین است. این نوع معمولاً برای توابعی استفاده می‌شود که هیچ مقدار خروجی ارسال نمی‌کنند (معادل void در برخی زبان‌های دیگر است).

مثال:

fun printMessage(message: String): Unit { 
   println(message)
}

• Any

Any یک نوع ارث‌بری‌پذیر است و به عنوان انوع روشن (non-nullable) و مشخص (non-nullable) در کاتلین عمل می‌کند. به عبارت دیگر، هر مقداری که از نوع Any باشد می‌تواند هر نوع داده‌ای را نمایان کند.

مثال:

fun displayValue(value: Any) {  
  println("Value: $value")
}
val number: Any = 42
val text: Any = "Hello, Kotlin!"
displayValue(number)
displayValue(text)

• Nothing

Nothing یک نوع خاص است که به عنوان نوع بازگشتی برای توابعی استفاده می‌شود که هرگز به اتمام نمی‌رسند یا مواردی که مقدار بازگشتی ندارند. به عبارت دیگر، یک تابع که نوع بازگشتی Nothing داشته باشد هیچ وقت به صورت نرمال به اتمام نمی‌رسد یا هیچ مقدار بازنگردانده نمی‌شود.

مثال:

fun throwException(message: String): Nothing { 
   throw IllegalArgumentException(message)
}

در این مثال، تابع throwException یک استثناء را پرتاب می‌کند و نوع بازگشتی آن Nothing است زیرا تابع هرگز به صورت نرمال به اتمام نمی‌رسد.

3. Anonymous functions در کاتلین رو کامل توضیح بدهید.

Anonymous functions (توابع ناشناس) در کاتلین، یک ویژگی مهم است که به شما این امکان را می‌دهد تا یک تابع بدون نام (بدون اسم) را تعریف و استفاده کنید. این توابع ناشناس می‌توانند به عنوان آرگومان یا مقدار بازگشتی به توابع دیگر ارسال شوند، و یا به صورت مستقیم در برنامه‌نویسی فراخوانی شوند.
توابع ناشناس در دو شکل اصلی در کاتلین تعریف می‌شوند:

• Lambda Expressions

لامبدا یا عبارت لامبدا یک نوع از توابع ناشناس است که به شما این امکان را می‌دهد تا یک تابع کوچک بدون نیاز به تعریف اسم ایجاد کنید. لامبدا با استفاده از نماد “->” تعریف می‌شود.

مثال:

val sum = { x: Int, y: Int -> x + y }
println(sum(2, 3)) // خروجی: 5

در این مثال، sum یک لامبدا است که دو پارامتر x و y را به عنوان ورودی می‌گیرد و جمع آن‌ها را به عنوان خروجی باز می‌گرداند.

• Anonymous Functions

توابع ناشناس با استفاده از کلمه کلیدی fun به همراه متغیرها و نوع بازگشتی تعریف می‌شوند ولی بدون تعیین اسم (نام). این توابع ناشناس به ویژه وقتی مفید هستند که نیاز به یک بلوک کد بزرگتر و پیچیده‌تر دارید.

مثال:

val multiply: (Int, Int) -> Int = fun(x, y): Int {return x * y}
println(multiply(4, 5)) // خروجی: 20

در این مثال، multiply یک تابع ناشناس است که دو پارامتر x و y را به عنوان ورودی می‌گیرد و حاصلضرب آن‌ها را به عنوان خروجی باز می‌گرداند.هر دو روش برای استفاده از توابع ناشناس در کاتلین مناسب هستند و بسته به شرایط و نیازهای شما ممکن است از یکی از آن‌ها استفاده کنید.

4. higher order functions را کامل توضیح دهید.

یکی دیگر از سوالات مصاحبه استخدام زبان کاتلین در مورد higher order functions است.

توابع (Higher-Order Functions) در برنامه‌نویسی یک مفهوم مهم و قدرتمند هستند. این نوع از توابع به شما امکان می‌دهند که توابع را به عنوان آرگومان‌ها دریافت یا به عنوان مقدار بازگشتی داشته باشید. همچنین، می‌توانید توابع را درون توابع دیگر ایجاد کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد تا کدهای کمتر و خواناتری ایجاد کنید و الگوهای کاربردی را پیاده‌سازی کنید.
در زیر توضیحات بیشتری در مورد توابع (Higher-Order Functions) ارائه شده است:

• دریافت تابع به عنوان آرگومان (Function as Parameter)

شما می‌توانید یک تابع را به عنوان آرگومان به یک تابع دیگر ارسال کنید. این امکان به شما این اجازه را می‌دهد تا الگوهای کاربردی را در کد خود پیاده‌سازی کنید.

مثال:

fun operation(x: Int, y: Int, op: (Int, Int) -> Int): Int {return op(x, y)}
val add: (Int, Int) -> Int = { a, b -> a + b }
val multiply: (Int, Int) -> Int = { a, b -> a * b }
println(operation(3, 4, add)) // خروجی: 7
println(operation(3, 4, multiply)) // خروجی: 12

• مقدار بازگشتی تابع به عنوان تابع (Function as Return Type)

شما می‌توانید یک تابع را به عنوان مقدار بازگشتی در یک تابع دیگر داشته باشید. این امکان به شما اجازه می‌دهد تا توابعی را از داخل توابع دیگر بازگردانید.

مثال:

fun getOperation(operator: String): (Int, Int) -> Int {   
 return when (operator) {   
     "+" -> { a, b -> a + b }   
     "*" -> { a, b -> a  b }
        else -> { ,  -> 0 }
    }
}

val addOperation = getOperation("+")
val multiplyOperation = getOperation("")
println(addOperation(3, 4)) // خروجی: 7
println(multiplyOperation(3, 4)) // خروجی: 12

• تعریف توابع داخلی (Inline Function Definitions)

شما می‌توانید توابع را درون توابع دیگر تعریف کنید، که به شما این امکان را می‌دهد که توابع مختصر و خواناتری ایجاد کنید.

مثال:

fun outerFunction(x: Int): (Int) -> Int {   
 fun innerFunction(y: Int): Int {   
     return x + y   
 }   
 return ::innerFunction
}
val addFive = outerFunction(5)
println(addFive(3)) // خروجی: 8

توابع (Higher-Order Functions) در کاتلین مفهومی انعطاف‌پذیر و قدرتمند هستند که برنامه‌نویسان را قادر به پیاده‌سازی الگوهای متنوع کاربردی می‌کنند و بهبود خوانایی و نگهداری کد را ایجاد می‌کنند.

5. کلاس‌ها (Class)، اشیاء (Object)، Setter و Getter، و مفهوم Encapsulation.

در کاتلین، کلاس‌ها (Class)، اشیاء (Object)، Setter و Getter، و مفهوم Encapsulation از اصول اصلی برنامه‌نویسی شیءگرا (Object-Oriented Programming) هستند. در زیر هر یک از این مفاهیم را توضیح داده‌ام:

• تعریف یک کلاس (Class)

برای تعریف یک کلاس در کاتلین از کلمه کلیدی class استفاده می‌شود.

مثال:

class Person(val name: String, var age: Int)

در این مثال، یک کلاس با نام Person تعریف شده است که دو ویژگی (پارامتر) به نام‌های name و age دارد.

• تعریف یک شیء (Object)

برای ایجاد یک نمونه از یک کلاس در کاتلین به شکل زیر عمل میکنیم:

مثال:

val person = Person("John Doe", 25)

در این مثال، یک شیء از کلاس Person با نام person ایجاد شده است.

• Getter و Setter در کاتلین

در کاتلین، Getter و Setter به صورت خودکار توسط کامپایلر ایجاد می‌شوند.
برای یک ویژگی (property) که با val تعریف شده باشد، تنها Getter ایجاد می‌شود.
برای یک ویژگی که با var تعریف شده باشد، هر دو Getter و Setter ایجاد می‌شوند.

class Example { 
   val readOnlyProperty: Int = 42 // تنها Getter   
 var readWriteProperty: String = "Hello" // Getter و Setter}

• Encapsulation در کاتلین

Encapsulation به معنای مخفی‌سازی جزئیات داخلی یک کلاس و ارائه ویژگی‌های public برای تعامل با این کلاس است.
از کلیدواژه‌های private و public برای تعیین سطح دسترسی ویژگی‌ها و توابع استفاده می‌شود.

class Car(private val model: String, private var speed: Int) {  
  fun accelerate(increase: Int) { 
       if (increase > 0) {    
        speed += increase    
    }  
  }
    fun getModel(): String {   
     return model  
  }
}

در این مثال، ویژگی model با private تعریف شده است و از آنجا که دسترسی به ویژگی speed نیز به صورت private تعیین شده است، تنها از داخل کلاس Car قابل دسترسی است. توابع accelerate و getModel به عنوان روش‌های عمومی (public) تعریف شده‌اند.

اگر میخوای با سوالای بیشتری در خصوص مصاحبه استخدامی کاتلین آشنا بشی قسمت چهارم مقاله رو از دست نده…

و همچنین ممنون میشم از طریق ستاره‌های این پایین به این مقاله امتیاز بدی و اگه هر سوالی داشتی توی قسمت دیدگاه بپرس و قطعا بهت پاسخ میدیم.